Küçükken gülmekten bayılarak yaptığımız oyunlar yada eğlencelerimizde mutlaka biri çıkar 'tadında bırakın' derdi..Düşünür düşünür anlayamazdım. Neden tadında en zevkli anında bırakacaktık ki?
Sonra sonra anladım ki, tadında bırakmadığımız herşey acılaşıyormuş. Nedensiz üşüdüğüm, omuzlarıma aldığım mavi polar battaniyemin altında puslu soğuk ve cansıkıcı olup olmadığına henüz karar veremediğim bugünde, hiç bir şey gibi hayatı da tadında bırakamadığımı düşünüyorum.
Kasım 2008 de yazdığım bu satırlar, bu sabahla ne kadar örtüşüyor. Tek fark hava çok daha soğuk ve tadında dahi bırakacağım hiç bir şey istememem. Zaten bunu hiç beceremedim.
29 Mart 2009 Pazar
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
.jpg)
![[Sesli Kitap Projesi]](http://www.sesleniyoruz.com/banner/sesleniyoruzbanner1.png){kind=small}
6 yorum:
Bende bu yazınla küçüklük oyunlarıma döndüm ve hep sonunda ama ben ama başkası,bir mızıkçının çıktığını farkettim:)Tadında bırakmanın anlamı bu olsa gerek demek ki...
Bazen gerçekten de tadında bırakmak gerekiyor,bırakmadığın an tatsız bir hal alabiliyor.
ruhumun tadı yok.. ben neyi tadında bırakayımki daha....
ama mucizelere inanmaktayım onca geçen tatsızlığa rağmen..
evet evet nietzche katılıyorum tüm kalbimle:
-umut işkencedir...
Tadında bırakacağımız bir duruma henüz gelmedik .Eğer vaki olursa o zaman anlarız tadında bırakmamız gereken şeyleri..Sabırla bekliyoruz canım.
Yok , kesin birinin yemek saati, gelmiştir.Annesi pencereden yırtınıyordur.:) Kız Ayşeeeee yemek buz gibi oldu, akşam oldu neredesin, aha baban geliyor biiip yapcak ağzına diye.:) hahahahahahaha Yakan top oynarken, yada kesin ip atlarken çağırıyorlardır.Birde dalya don dik :) oynanırdı.
Öğle saatinde güneşde sadece bir bahçede yada duvar gölgesinde oynanan`sa , evcilik oyunudur dimi.:)
Konu başlığıyla :) örtüşmeyen bir yazı olmuş.Örtüşmeside gerekmiyor zaten :) Ne güzel yansıtmışın duygu karmaşasını.
Al benden de o kadar berrinim. Keşke herşeyi tadında bıraksak ama illa ki canımız yanana kadar, kafamızı taşlara vurana kadar üstüne gideriz birşeylerin. Yani en azından ben öyleyim :))
Sanırım hep kaybetmek kaderim...
Tadında bırak deyimi, o tadı saklamayı ve o şeyden hep tad almak için bir çırpıda tüketilmemesi gerektiğini öğütler.
Bu zor olandır..
Bir terkedişi, yolverişi öğütlemez...ki bu da kolay olandır.
:)
Yorum Gönder