Penceresiz bir oda olmamalı..

Böyle bir oda çoğu kimsenin hayali olabilir. Yanında battaniye kahve olmazsa olmaz klasiklerden bir de yağmur. Ama bu odanın penceresi yok gibi geldi bana, görmediğin şeylere inanmama dürtüsü olabilir mi?
Gitsem gitsem nereye gitsem diye düşünürken bir kaç gündür blogları dolaşıyorum sanki artık ben yazmıyorum diye kimse yazmıyor zannederken aynı sıcaklığında devam ediyormuş meğer:)
Yine bir doğum günüme sayılı günler kala yaşlandım zırvaları yapmaya başladım. Kendimi her tür yeniliğe açık bitmeyen enerjili orjinal fikirlere bayılan birisi gibi görürken aslında daha farklı biri olduğumu keşfettim..Ve anladım ki yaş, zaman, tecrübe bunlar çok önemliymiş. Kendimi yeni yeni tanımaya başladım sanki, aslında çok da değişiklik sevmeyen, alışkanlıklarından kopmaktan ödü kopan hatta sıradanlığımın bile bozulmasını istemeyen biri oldum evet yani yaşlandım :))
Geçen akşam pencereden bakarken ki bu da bir yaşlanma belirtisi :)) bir kaç ergen çocuğun köşe başındaki çöpleri tutuşturduğunu gördüm. Baya da büyük bir ateş topu oluştu ve ben huysuz yaşlı amaçsız ihtiyarlar gibi onları ihbar ettim pencerenin gerisinden izledim hatta ne işime yarayacaksa bir kaç da fotograf çektim. Tabi olay yerine ekipler gelene kadar çocuklar çoktan kayboldu. Aslında onlara çok sinirlendim yakalansalar hoşuma gidecekti:)

Yeni bir yıla daha girdik, her geçen yıl bindik bir alamete gidiyoruz kıyamete dedirtiyor zaten..Ama küçük mutluluklar olduğu sürece yaşamak hala çok güzel..
Benim bugünlerde Hakan Günday okuyasım var..