20 Aralık 2010 Pazartesi

Fobisi olan gelsin :)

Herkes bir şeylerden korkar ama fobi halinde olması için vücudun istem dışı reaksiyon vermesi gerekir. Fobilerin nedenlerini bulmak için yine çocukluğa bilinç altının derinliklerine iniliyor. Ve illaki bir şeyler bulunuyor :) sağ olsun Freud’un psikanalitik yaklaşımı olmasa ne yapardık.
Geçenlerde tv de bir psikolog fobilerle ilgili konuşuyordu. Bilinen en sık görülen fobiler hayvanlarla ilgili olanıymış.
Kedilerden ciddi derecede korkan hastasını incelediğinde kısa süre sonra bunun nedenini bulmuşlar.
Baba şefkatinden sevgisinden eksik büyümüş! Nedense her taşın altından da baba sevgisi eksikliği çıkıyor.
Bu hasta kız kedi figürlerine bile bakmaya tahammül edemeyecek kadar korkuyormuş. Doktorun yaklaşımına göre kız küçükken bir defasında kediden ürküp babasına doğru siniyor ve babası da onu sakınıyor böylece baba şefkatinden eksik büyüyen kız o şefkati tekrar tekrar bulmak için kedilerden kaçıyor.zamanla bu iş çığrından çıkıyor tabi..
Sonuç olarak korkunun ilk ve en temel kaynağı bulunduktan sonra tedavi süreci çok kısa zaman alıyormuş.

Gelelim bana bildiğim ve fark ettiğim üç tane fobim var.ilki ve en önemlisi ve gerçek anlamda fobim olan bir hayvan. Yani bende aynen o kız gibi o korktuğum iğrendim vs. şeyin resmine bile bakmaya tahammül edemiyorum. Onun bulunduğu bir odaya milyar verseler giremem dokunmak mı mümkün değil. Çığlık çığlığa kaçarım :)

Bu kendimi bildim bileli var ve nedenini gerçekten bilmiyorum. İşin enteresan tarafı normal insanlara göre asla korkulmayacak bir yaratık, hatta sevimli. Iyyy diyorum burada :)) ve bunun ne olduğunu tabi ki söylemeyeceğim, bilen sayılı insan vardır hatta onlar bile ileri derecede fobi olduğunu belki çok farkında değiller. Elimden geldiği kadar gizli tuttum bunu tabi ani reaksiyon verdiğim çok olmuştur ama ört pas etmeye çalıştım hep. Bunun nedeni zayıf yönümün bilinmesini istemeyişim. Şimdi düşününce benimkinin altında da mı baba sevgisi noksanlığı var bilemiyorum. Yani benimki korkup kaçıp sığınılacak bir canlıda değil neden böyle oldu küçükken ne yaşadım bilmiyorum ama şimdi bile bu konu üstünde durunca saç diplerim karıncalanmaya başladı :)

Gelelim ikinci fobime bu daha alt kademede diğerine göre..kapalı ortam korkusu. Son yıllarda iyice artmaya başladı..Ezelden beri soyunma kabinlerini toplu taşım araçlarını dar odaları sevmezdim yada asansörleri ama yine de katlanabiliyordum. Bu durumun ciddiyetini 3 4 sene önce mr çektirmem gerektiğinde anladım. O mr cihazına tüm bedenimle girip debelenerek dışarı çıkmam bir olmuştu :)
Sanki bir el boğazımı sıkıyor kalbim dışarı çıkacak gibi oluyordu. Defalarca denedik ama olmadı mezardan farksızdı. İçinde yeterince hava dolaşımı var sorun bu değil orada kapalı sıkışmış olarak kalmak fikri. Asla kendime söz geçiremedim vücudum kendi reaksiyon veriyordu. Neticede birkaç gün sonra doktorun verdiği bir sakinleştirici ilaçla zar zor girip yirmi dakika dayanabildim. Geçen gün asansörde kaldım birkaç saniye içinde kalp atışlarım tavan yaptı resmen kırmızı alarm veriyordu vücudum.. nefesim kesilmeye başladı bayılacak gibi olduğumda asansör çalıştı ve kurtuldum :) Buna benzer durum sinema salonunda da gerçekleşti. Oradan çıkamayacak olma endişesi karanlık sıkışmışlık poffff düşününce bile daralıyorum..

Ve üçüncüsü yükseklik korkum. Bu biraz daha az diğerlerine göre ama 6. katan bile aşağıya rahatça bakamıyorum. Asla çamaşır falan seremem. Yüksek binalarda cam kenarına yaklaşamam. Uçaktan felaket korkuyordum ancak bine bine biraz olsun rahatladım hala sevdiğimi söyleyemem. Uçağın tekerleri yere deyince ağlamakla gülmek arası olurum ve şükrederim Allaha. Aynı zamanda uçak dar ve kapalı olduğu için çifte kavrulmuş oluyor benim için. Bağırmak çığlık atmak istiyorum..ben ben olmuyorum yani :)
Şimdi bu korkularımın nedenlerini elbette bilmiyorum aslında özellikle ilk ve en kötü ciddi fobim için bir uzmanla görüşmeyi istiyorum. Bende merak ediyorum bunda da mı babam suçlu :))


Son olarak öyle enteresan korkular var ki benim ikinci ve üçüncü olanları oldukça sıradan kalıyor. Mesela fıstık ezmesinden korkanlar varmış damağına yapışıp öldürecek diye..yada cep telefonsuz kalmaktan, kapalı olmasına bile tahammül edemiyorlarmış. Meyvelerden korkanlar ve banyo yapmaktan korkanlar da var.

Korkarım ki korkular çok korkutucu oluyor :)

16 yorum:

sufi dedi ki...

Senin bu fobilerin yüzde 60-70 kişide var hepsinin kaynağı şefkat eksikliği gibi de görünse üstüne giderek yenilmesi yokedilmesi mümkün bence.Bir de neden ve niçin yaptığımızı bilmediğimiz davranışlarımız engramlarımız var.Sürekli kafa kaşıyan kişi çocukluğunda kıvırcık saçlarının arasına dut ağacından tırtıl düşmüş ve onu bilmeden bütün bir ömür kaşınarak kafasında taşıyor.Ama nedenini bilmiyor.Diyanetik çözüyor bunları.Sana da iyi çözümler dilerim sevgilerimle.

Berrin dedi ki...

sufi; benimki birincil derecede hayatımı etkilemedi için nispeten rahatım..fobilerim her an karşıma çıkmıyorlar allahtan :)
teşekkür ederim..

Tabiat Ana dedi ki...

bende kediden korkarım ama bunun sebebi babam değil küçükken üstüme kedi atan alt komşunun oğludur :))

Pınar dedi ki...

panikatak gibi geldi bana.İlerlemeden psikolağa gitmelisin.

LoLLa dedi ki...

ben ne zaman cocukluguma inip korkularimin uzerine gitmeye calissam yari yoldan donuyorum :(
sanirim karanlik fobim var bi yerlerde :(

Berrin dedi ki...

tabiat ana; sanırım hayvan korkularının ilk başında kedi geliyor :)

pınar; evet psikoloğa gitmem şart a dan z ye bi bakmaları lazım bana :))

lolla; korkunun üzerine gitmek kolay değil ama yinede biraz kurcalayabiliyorsun..fobi ap ayrı üstüne gitmek ne kelime yanından geçemiyorsun :)
ciddi gerçek bir fobin varsa ancak uzman yardımıyla halledilebilinir..benim birinci şıktaki fobim bu boyutta..

karanlıktan korkmuyorum allahtan :)

Yaşamın kıyısında dedi ki...

İki fobimde benim var ama hastalık derecesindemi bilmiyorum. O dediğin hayvan benimki olabilir. Fare! adını yazarken bile rahatsızlık veriyor değil endisini ne fotosunu ne ölüsünü ne de herkesin zevkle izlediği animasyon filmi yok hiç birine tahammülüm.
2. si kapalı yer, fazla değil yani asansör ve kabinde fazla duramam durduğum zamanda da soğuk terler atarın. mutfak camım yaz kış açıktır, evde illa açık bir yer bulunsun diye. Altında yatan sebepleri bilmiyorum, biliyorsan söyle:))
Sevgiler..

Syhn dedi ki...

bende keisnlikle hiç bir hayvana dokunamam hiç bir hayvana!

Topuklu Pollyanna dedi ki...

Korkmak değil de sevmiyorum kedileri ben,inelim mi çocukluğuma bilemedim.Aslına bakarsan açıklamanın doğruluk payıda olabilir.Enteresan geldi.
Kapalı ortam fobini biliyorum,bikaç defa konusu geçmişti yanlış anımsamıyorsam.

Korkarım ki korkular çok korkutucu oluyor kısmına güldüm,çok hoşsun :)

Berrin dedi ki...

yaşamın kıyısında, hayır fare değil :)
benim fobim olan yaratık kimsenin korkmayacagı bır sey. dünya üzerinde ender insanlar vardır herhalde benim gibi:)

altta yatan sebeplerı bende bılmıyorum inanın..

syhn; benim hayvanlarla zorum yok hatta çok severim..
sende dokunmalısın :)
sev onları :))

sarımtırak; kedilerden bende aman aman hoşlanmam.

senin fobin yok anlaşılan :)
evet bugün bir hoş'um! :)

bulut dedi ki...

Fobi derecesinde bir korkum yok sanırım benim de ama yüksek bir yerden aşağıya bakmakta zorlanırım.
Senin bu kadar çok korktuğun yaratığı da çok merak ettim. Çoğu insana sevimli gelebilecek şeyler konusunda kendi kendime tahminlerde bulundum; civciv geldi aklıma. Ama yok canım dedim :)

Pınar dedi ki...

berrin hangi hayvan bu,hamam böceğimi ne:))

Berrin dedi ki...

bulut, hayır civciv değil :)
yani duysanız ne oldugunu şok olursunuz..ip ucu vermek ıstemıyorum. tahmın edersınız cunku :)

pınar, hamam böceği tabiki değil :)
hem severim ben onları korkmam hehe

Pınar dedi ki...

ne kuzum ya,çatlayacağım haa:))

Berrin dedi ki...

niyetim çatlatmak değil ama boşver :))
allahtan her an karşıma çıkmıyor diyeyim :)

Pınar dedi ki...

Ayı mı dermişim:))
çatlamıyorum.Şaka yapmıştım.
İnsanların elbetteki korkuları oluyor.Korkuyu öğreniyoruz çünki.Ben bütün hayvanları sevmeme rağmen korkuyorum:(