kelime oyunları / beklemek

Boş bir odada yere uzandı, yeşil turuncu bir halının üstüne. Beyaz tavana baktı ve tavanın tam ortasındaki çıplak ampule. Sonra beyaz tavan masmavi bir gökyüzü oldu, sonra kar yağdı üstüne, kartaneleri ne kadar parlak ne kadar mutluydular.
Mutlu kar taneleri saçlarındayken hızlı daha hızlı sallanmaya basladı salıncakta. Saçları uçuşuyordu, beyaz bir elbise vardı üstünde etekleri yalandan havalanan, beyaz yakışıyordu ona, yıllar önce sevgilisi beyaz zor bir renktir demişti .Ufak bir lekeyi bile taşıyamaz demişti. Beyaz lekeleri affettikten sonra gerisi önemli değildi onun için. Ve ayakları çıplaktı sallanırken, çocukluğunda olamadığı kadar hızlı ve coşkuluydu. Öne doğru sallanırken rüzgarın yüzüne vurup nefesini kesmesini seviyordu. Yukarı daha yukarıya..ip kopsun uçsun gitsin istiyordu.
Üç ortalı bir defterdi sanki hayatı ve yarısını bitirmek üzereydi. Arasında şiirler biriktirdi ve güller.
Yarım kalan her şey gibi oda bekliyordu. Beklerken ancak bunları yazabildi.
‘Aramak beyhude, sadece bekle’ diye fısıldadı iç ses..iç sesini seviyordu. Bekliyordu, gelecek günleri..