Şimdi şimdi anlıyorum,amansız yalnızlığı. Ne tarafa dönsem sadece kendimi görüyorum, solgun ama duru yüzüm uzun kumral saçlarımla süratle akıp giden bir trenin penceresinde. Demir raylarda ezilen gölgeler benden daha az acı çekiyor ve mutlular benden daha..
Gölge ve ben ve raylar..
Kırılgan hayatının en kırılgan yerinde..Ankara'da..
Gölgeler, eğlence bitti..Dağılabilirsiniz..
14 Ağustos 2008 Perşembe
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
9 yorum:
Yine çok güzel satırlar yazmışsın canım. Yüreğine sağlık. O amansız yalnızlığı çok iyi bilirim ben.
yüreğine sağlık canım.Yalnızlık bu kelimeyle arkadaş oldum nerdeyse:((
BERRİNCİM. BEN FANATİĞİN.
BEN KARAMSAR YAZILARINA ÜZÜLÜYORUM. BENİM GÖZÜMDE OKADAR FARKLISIN Kİ. YORUMLARINA, ANLATIM GÜÜCÜNE BAYILIYORUM. AMA BU KARAMSARLIĞIN SADECE YAZILARINA AİT OLMASINI SENİN YANINDAN BİLE GEÇMEMESİNİ UMUD EDİYORUM.
BERRİNCİM YAZ, YAZ AMA BUNLARI YAŞAMA DİLİYORUM...
FANATİĞİN EBRU
Kırılgan hayatının en kırılgan yerinin orası olduğunu biliyorsan gelecek günlerden korkma diyeceğim sadece...
Ankara neden sana bu kadar kötü geldi? Neden kalmadın yurt dışında? Bu zorunluluk niye?..
şehirler ve şiirler ve adamlar sevdim ömrüme zarar veren demiş şairin teki... diğeri de; gidiyrum, yoluma çık da durudur demiş... Ben topal martı ve sarhoş balığın yoldaşı dedim ki okyanuslar mı büyüktür yalnızlıklarımı... kikir
raylar seni senden alan ..
Hayat her heryerde Ankaradır..Çindede,taylandada,napal`dede...İnsanlar yalnızsa her yerde yalnızdır....
"Kırılgan hayatının en kırılgan yerinde, Ankara da"
Bu bana cuk oturdu
Yorum Gönder