I am here

Ah nasıl muhteşem yağıyor kar. Dur durağı olmadan birkaç saat içinde mevcut olan karla birlikte ayak bileklerime kadar yükseldi. Bata çıka gözümün önünü göremeden geldim eve. Hep düşünmüşümdür kar başka bir renk olsaydı nasıl olurdu diye. Sanırım en yakışanı yine beyaz. Doğadaki renklerin hepsi yerli yerinde gibi. Turuncu bir deniz yada mavi bir güneşin anlamı yok artık bende.
Böyle zamanlarda nilüfer’in şarkısı düşer dilime..yollar benim umudumdur yolları kapatmayın yağmayın yollarıma durun kar taneleri.
Oysa şimdi hiç durmadan yağmasını, bir mahrumiyetin içinde kalmak istiyorum, bu bana tuhaf bir haz veriyor. Arabalar her iki taraftan da çıkamayıp yokuş aşağı kaymaya başladılar bile.

Bu sabaha ait bir dialog..
B-YOKUŞU VE RÜZGARI SEVMİYORUM..
N-ENGELLERİ SEVMEZSİN SEN ZATEN..
N-Gelirken ANGELA’NIN küllerini'nin devamını da getiriri misin?
B-tamam..başka bir kitap daha getireceğim sana ‘bin muhteşem güneş’..’bir geyşanın anıları kadar seveceksin’
N-bugün nasılsın?
B-dünden daha enerjiğim ama hala yorgun.
N-al eline kahveni omuzlarında şalın, haftada bir ütücün gelsin evde bir yardımcın..Aşkı memnudaki gibi bi hayat lazım sana :)
B-hahahhaha
N-geçenlerde bi halı silmiştin göz kapakların şişmişti yorgunluktan, hele temizlik hiç yapma matmazel :)

derken gittim, yirmi gündür türk kahvesi içmemiştim, konuştuk gülüştük karda yürüyerek eve geri döndüm..ÖZLEMİŞİM...

Yoruldum, dinlendim, koştum, güldüm, alışveriş yaptım, yedim içtim, sinirlendim ve tatil bitti iki gün önce.
İyiyim iyi..nazar değmesin sadece bedenim yorgun. Farklı geldi bu defa dağlar tepeler hemen altımdaki çocuk parkı..sanki bir buçuk yıldır ilk defa görüyorum. Yep yeni bir manzara. Yeniye yakın bir ben.
Kar hala yağıyor, yağacak..her şeyin üzerini kapatacak..
Bu yazı bir ıslık sesi.
Bir taksiyi durdurur gibi..kısa ve sıradan..öylesine..