...

Burnumun kanayacağını hissettim inceden, yakarcasına sızlamaya başladı, kutunun içindekileri görünce..
Evet, gerçekler hep kutuda geliyordu bana, birike birike, saklana saklana, eskimeye yüz tuttukça sabahları hatta en sıradan sabahların birinde belli belirsiz, rahatsızlık vermeyen kapı ziliyle..
Aralıklarla çeşitli renk ve ebatlarda gelen bu kutuların içindekiler bir süre oyalıyordu zihnimi sevmediğim bir masal gibi..
Olmayacak duaya bir adet yürekten amin, bale pabucu kurdelesi, küçük bir şişe içinde iç deniz suyu, saç bandı, kutunun içine gelişi güzel atılmış tedavülden kalkmış bozuk düşünceler, yapılacak, toparlanacak, vedalaşılacakların uzun bir listesi, turuncu bir pişmanlık, el kadar kanaviçeye şekilsizce işlenmiş çarpık vicdan azabı ve bir uçak bileti vardı siyah beyaz karton kutunun içininde..
Tereddüt etmeden açtım..Başımı ağrıttı, bu sabah gelenler..
Pişmanlığın zehrini, dönüşü olmayan yolların mesafesini, duanın eksikliğini hissettim.
Sırf karnını doyurmak için, ne yediğinin önemi olmadan bir şeyler atıştırmak gibi zevksiz, yavan,anlamsız geldi bütün her şey..
Hiç yapmadığımı yaptım sonra, gerçeklerle dolu kutuyu getirip gideni görmek için pencereden baktım.
Uzun kestane rengi saçları, sırtında kocaman papatyası olan kot montu, kızılderili tüyünden minik küpesini gümüş yüzüklerini gördüm, onsekiz yirmi yaşlarındaydı ve yeşil çantasında pease işareti vardı. Dondum kaldım.
Arkasına dönüp pencereye doğru bakarsa ve göz göze gelirsek öleceğimi hissettim.
O bakmadan gitti, ben onu özledim.