kış uykusu

Kış geldiği, sıcaklık düştüğü, besinleri ortadan kaybolduğu zaman doğadaki canlılar bu duruma karşı bir kaç şekilde kendilerini koruyorlar.Ya sıcak bölgelere göç edeceklerdir yada bulundukları bölgede kalarak kendilerini bu yeni duruma adapte edeceklerdir.3 cü bir seçenekte Hibernasyon yani kış uykusu yani canlı bünyesinin neredeyse durma noktası derecesine kadar yavaşlatılarak koşulların düzelmesini beklemektir.

Kış uykusu aslında isimlendirildiği gibi bildiğimiz şekilde bir uyumak değildir,ölümle yaşam arasındaki bir çizgiye kadar inmek ve orada beklemek demektir.Buna bilim dilinde ` Hibernasyon ` kış uykusuna yatan bir hayvana da ` Hibernatör ` diyorlar`.Bu yavaşlamayı tıpkı insanların donmadan evvel uykuya dalmalarına benzetebiliriz.Ama kış uykusuna yatan canlılar bizden farklı olarak ölüm çizgisinin tam üstünde durabilmeyi ve ısı yükselince yaşama geri dönebilmeyi beceriyorlar.

Gece uykusunda ise bünye yavaşlamaz vücut ısısı düşmez.Mesela ayılar gerçek anlamda kış uykuna yatmıyorlar. ,Onların ki sadece derin bir uyku, çünkü asla vücut ısıları hibernasyon tanımına uyacak şekilde düşmüyor ve bünyeleri ölüm derecesinde yavaşlamıyor.

Kış uykuna yatmış bir hayvan ise kolaylıkla ölmüş sanılabilir çünkü vücut ısıları neredeyse sıfır dereceye kadar düşüyor ,nefes alış verişleri ve kalp atışları hissedilemeyecek derecede yavaşlıyor.

Hibernasyondan çıkmakta gece uykusunda uyanmak gibi aniden ve kolayca olmaz ısı ve daha uzun bir süreç ister.

Sürekli, yemeden, içmeden uzun süre uyanmadan uyuma isteği ve belirtileri kendimi bir nevi kış uykusunda hissettiriyor.Bu nedenle araştırayım dedim neymiş ne değilmiş bu kış uykusu.

Ayrıca kış uykusundaki hayvanlar uyanana kadar vücut ağırlığının yüzde kırkını da kaybediyorlarmış.Oh ne ala hem dertten tasadan uzaklaşmak için uyu hem uyandığında fazla kilolarından kurtulmuş ol :) Bendeki bu belirtilere, Kış Uykusu Sendromu adı verip literatüre yeni bir terim kazandırmış oluyorum :)

Keşke bizlerde, sıcak bölgelere göç etme imkanımız yokken yada kendimizi yeni koşullara adapte edecek gücümüz olmadığında koşullar düzelene kadar Hibernasyon'a (kış uykusu) geçebilseydik..

Bu arada kış uykusunu araştırırken ilgimi çeken bir kitap buldum..

BELLEĞİN KIŞ UYKUSU diye,

“M, o akşamüstü, göğsündeki garip sızıyla geçmişi olmayan, anısız bir güne uyandı. Belleği onu hafifmeşrep bir sevgili gibi terk etmişe benziyordu…”

Mehmet Eroğlu, onuncu romanı Belleğin Kış Uykusu’nda, insanı en çok kendisi kılan adını bile hatırlamayan bir adamın, Bay M’nin, yitirdiği belleğinin peşine düşerek, geçmişe ve geleceğe doğru aynı anda yaptığı fantastik bir yolculuğu anlatır.

M’nin bindiği tren zamansız bir gecenin içinde yol alırken, M bir yandan gençleşir, bir yandan da karşısına çıkan yolculardan geri aldığı anılarla hayallerini, sevdiği kadınları ve geçmişini hatırlar. İnsanın düşüncelerini okuyabilen, bir belirip bir kaybolan bir Palyaço ile M’nin öfke ve hayranlık duyduğu, kadınların gözbebeği yakışıklı Bay G, bu garip yolculuğun yoldaşlarıdır.

Yolculuk, M’nin seçim yapacağı istasyona kadar gizini korur. M, üç zor soruya cevap verecektir. Acısız hayat bizi mutlu eder mi? İçinde bir tutam sevgi olan hayatımızdan, ne kadar kötü olursa olsun vazgeçebilir miyiz? Gerçek sevginin bir nedeni var mıdır?

Mehmet Eroğlu’nun benzersiz bir kurgu ustalığıyla kaleme aldığı Belleğin Kış Uykusu, insanın, belleğin, vicdanın ve hiç şüphesiz saf sevginin kaynağını araştıran sıradışı bir roman...

Fırsatım olduğunda bu kitabı okumayı düşünüyorum.Mesela haziranda uykudan uyanınca :)