Aklımın SON durağında..

'sular bulanmadan durulmaz'
göz gözü görmez bazen..her şey öyle bulanıktır ki..bırak önünü kendini göremezsin. Ama sonra ne olur..mutlaka dibe çöker tortulaşır bulanmışlıkların..tekrar bulanması için ani minik bir hareket bile yetebilir.Bunu bilerek yaşamaya başlarsın.
misafiriz ve umduğumuzu değil bulduğumuzu yiyiyoruz çoğu kez.
hayat işte, deyip üstünkörü geçerken.

yine bazen içindeki boşluk etrafındakinden büyük olur. O zaman düşünmeye başlarsın.
içinden çıkanları..oyukları, girdapları..sonunu göremediğin yollara nasıl pervasızca attığın adımları..gemisini kurtaran kaptanları..rengarenk ama nefessiz kalmış rüzgargüllerini..

ne bu şimdi?
bir ikindi vakti çay ve kek olmadan..öylesine..böylesine aklımın son durağında inmeyip bekleyenler..