Fobisi olan gelsin :)

Herkes bir şeylerden korkar ama fobi halinde olması için vücudun istem dışı reaksiyon vermesi gerekir. Fobilerin nedenlerini bulmak için yine çocukluğa bilinç altının derinliklerine iniliyor. Ve illaki bir şeyler bulunuyor :) sağ olsun Freud’un psikanalitik yaklaşımı olmasa ne yapardık.
Geçenlerde tv de bir psikolog fobilerle ilgili konuşuyordu. Bilinen en sık görülen fobiler hayvanlarla ilgili olanıymış.
Kedilerden ciddi derecede korkan hastasını incelediğinde kısa süre sonra bunun nedenini bulmuşlar.
Baba şefkatinden sevgisinden eksik büyümüş! Nedense her taşın altından da baba sevgisi eksikliği çıkıyor.
Bu hasta kız kedi figürlerine bile bakmaya tahammül edemeyecek kadar korkuyormuş. Doktorun yaklaşımına göre kız küçükken bir defasında kediden ürküp babasına doğru siniyor ve babası da onu sakınıyor böylece baba şefkatinden eksik büyüyen kız o şefkati tekrar tekrar bulmak için kedilerden kaçıyor.zamanla bu iş çığrından çıkıyor tabi..
Sonuç olarak korkunun ilk ve en temel kaynağı bulunduktan sonra tedavi süreci çok kısa zaman alıyormuş.

Gelelim bana bildiğim ve fark ettiğim üç tane fobim var.ilki ve en önemlisi ve gerçek anlamda fobim olan bir hayvan. Yani bende aynen o kız gibi o korktuğum iğrendim vs. şeyin resmine bile bakmaya tahammül edemiyorum. Onun bulunduğu bir odaya milyar verseler giremem dokunmak mı mümkün değil. Çığlık çığlığa kaçarım :)
Bu kendimi bildim bileli var ve nedenini gerçekten bilmiyorum. İşin enteresan tarafı normal insanlara göre asla korkulmayacak bir yaratık, hatta sevimli. Iyyy diyorum burada :)) ve bunun ne olduğunu tabi ki söylemeyeceğim, bilen sayılı insan vardır hatta onlar bile ileri derecede fobi olduğunu belki çok farkında değiller. Elimden geldiği kadar gizli tuttum bunu tabi ani reaksiyon verdiğim çok olmuştur ama ört pas etmeye çalıştım hep. Bunun nedeni zayıf yönümün bilinmesini istemeyişim. Şimdi düşününce benimkinin altında da mı baba sevgisi noksanlığı var bilemiyorum. Yani benimki korkup kaçıp sığınılacak bir canlıda değil neden böyle oldu küçükken ne yaşadım bilmiyorum ama şimdi bile bu konu üstünde durunca saç diplerim karıncalanmaya başladı :)

Gelelim ikinci fobime bu daha alt kademede diğerine göre..kapalı ortam korkusu. Son yıllarda iyice artmaya başladı..Ezelden beri soyunma kabinlerini toplu taşım araçlarını dar odaları sevmezdim yada asansörleri ama yine de katlanabiliyordum. Bu durumun ciddiyetini 3 4 sene önce mr çektirmem gerektiğinde anladım. O mr cihazına tüm bedenimle girip debelenerek dışarı çıkmam bir olmuştu :)
Sanki bir el boğazımı sıkıyor kalbim dışarı çıkacak gibi oluyordu. Defalarca denedik ama olmadı mezardan farksızdı. İçinde yeterince hava dolaşımı var sorun bu değil orada kapalı sıkışmış olarak kalmak fikri. Asla kendime söz geçiremedim vücudum kendi reaksiyon veriyordu. Neticede birkaç gün sonra doktorun verdiği bir sakinleştirici ilaçla zar zor girip yirmi dakika dayanabildim. Geçen gün asansörde kaldım birkaç saniye içinde kalp atışlarım tavan yaptı resmen kırmızı alarm veriyordu vücudum.. nefesim kesilmeye başladı bayılacak gibi olduğumda asansör çalıştı ve kurtuldum :) Buna benzer durum sinema salonunda da gerçekleşti. Oradan çıkamayacak olma endişesi karanlık sıkışmışlık poffff düşününce bile daralıyorum..

Ve üçüncüsü yükseklik korkum. Bu biraz daha az diğerlerine göre ama 6. katan bile aşağıya rahatça bakamıyorum. Asla çamaşır falan seremem. Yüksek binalarda cam kenarına yaklaşamam. Uçaktan felaket korkuyordum ancak bine bine biraz olsun rahatladım hala sevdiğimi söyleyemem. Uçağın tekerleri yere deyince ağlamakla gülmek arası olurum ve şükrederim Allaha. Aynı zamanda uçak dar ve kapalı olduğu için çifte kavrulmuş oluyor benim için. Bağırmak çığlık atmak istiyorum..ben ben olmuyorum yani :)
Şimdi bu korkularımın nedenlerini elbette bilmiyorum aslında özellikle ilk ve en kötü ciddi fobim için bir uzmanla görüşmeyi istiyorum. Bende merak ediyorum bunda da mı babam suçlu :))

Son olarak öyle enteresan korkular var ki benim ikinci ve üçüncü olanları oldukça sıradan kalıyor. Mesela fıstık ezmesinden korkanlar varmış damağına yapışıp öldürecek diye..yada cep telefonsuz kalmaktan, kapalı olmasına bile tahammül edemiyorlarmış. Meyvelerden korkanlar ve banyo yapmaktan korkanlar da var.

Korkarım ki korkular çok korkutucu oluyor :)