hava ayaz mı ayaz, ellerim ceplerimde

Denizin siyahlığı, buz gibi bir hava üşüyen çorapsız ayaklarım, akıl almaz bir sessizlik, sadece uzaklardan gelen rüzgarla birlikte ses çıkaran bir çandı duyduğum.

Neredeyse bu fotografla birebirdi yaşadığım, tek farkı üzerimde montumun ve beremin olmasıydı.

Hiç bir şey düşünemeyip inceldiği yerden kopsun hallerimdeyken hep üşümeyi seçiyorum, bu bir nevi kendimi cezalandırma mı bilemiyorum.

Buz gibi havada incecik giyinmek, yağmura fırtınaya aldırış etmeden ellerim ceplerimde dolaşmak.

Evimin yanan ışıklarına uzaktan bakmak. Bu ne tuhaf ve acı bir duygudur.

Bu gece hissettiğim diğer bir histe çok sevdiğin bir şeyin avuçlarının arasından kayıp gitmesini göz göre göre seyretmenin yapacak hiç bir şey olmadığını bilmenin verdiği üzüntüydü.
Bazen kapkaranlık dalgalı buz gibi bir denizin sularına kendimi bırakmak nasıl olurdu diye düşünüyorum, biraz ürperiyorum.Ne kadar süre çırpınacağımı ve suyun ne kadar soğuk olabileceğini hayal ediyorum.


24.12.07


Benzer hisler bu gece de kapımı çaldı. Ama açmadım..